Een van mijn favoriete nummers is de melancholische ballad: Sour Wine. Daarin zijn een harmonium en mandoline op een mooie wijze verwerkt. Frank Nuyens zou de zeldzame mandoline voor een tientje van een zigeuner gekocht hebben. Dit nummer werd later nog op single uitgebracht, maar flopte. Het sterk op Bo Diddley geïnspireerde I got nightmares is fantastisch. Ondanks de liefde voor de echte Blues die uit hun platen naar voren komt, beschouwden ze zichzelf niet als toppers in dat genre. Ze vonden dat de Bintangs daar beter in thuis waren.

Ter promotie van de LP voerden ze een legendarische toneelstuk op. Ze vertelden iedereen dat de groep per rubberboot naar Engeland zou varen om op te treden in Londen. Helaas werd de benodigde werkvergunning door de Engelse autoriteiten geweigerd. Ze gingen toch naar Londen en deden alsof ze daar wel gespeeld hadden. Van hun terugkomst met de rubberboot werd een fotosessie gemaakt. In werkelijkheid waren ze met een motorboot heen en weer gevaren en buiten de kust overgezet op een klein rubberbootje. Dat wisten de duizenden wachtenden fans aan de kust niet. Op de Scheveningse pier gaven de terugkomende Engelandvaarders vervolgens een concert voor het aanwezige publiek.

De band stopte ermee, om in '69 weer bij elkaar te komen. Ze brengen dan de interessante( en nu zeer gezochte) LP Revival uit. De stijl is nog onveranderd wild. Het bevat songs uit de begintijd, waaronder de punksingle It came to me, het grandioze So high I've been en een paar later opgenomen nummers. Hans van Hemert trad behalve als producer deze keer op als gastzanger. De band ging nog een tijdje door, tot na 1970, maar had voor beat liefhebbers weinig meer te bieden.